Η Έλενα Παντοπούλου από την Αλεξάνδρεια, η κόρη του αγαπητού συμπολίτη μας Μάκη Παντόπουλου ασχολείται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και πριν λίγες ημέρες παραχώρησε μια απολαυστική συνέντευξη στη γνωστή ιστοσελίδα Sportime.gr. Απολαύστε την.
Συντάκτης: Μιχάλης Κοντιζάς
Έλενα Παντοπούλου ένα κορίτσι που δεν μασάει τα λόγια του δεν κρύβεται πίσω από την ομορφιά την δική της και των λέξεων, μια αθλήτρια και ένας άνθρωπος αληθινός που ξέρει τι θέλει, ξέρει τι ζητά και τι επιδιώκει μέσα από κάθε της κίνηση. Με Μεγάλη χαρά, εντυπωσιασμένοι κυριολεκτικά σας παρουσιάζουμε την Έλενα Παντοπούλου που η κάθε της απάντηση χτυπάει νεύρο… Αντέχετε;;;
Έλενα Παντοπούλου, τελικά η μηχανή και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι τρόπος ζωής;
Γεννήθηκα σε οικογένεια μηχανόβιων από πολύ μικρή ηλικία όλες μου οι αναμνήσεις περιτριγυρίζονται από μοτοσυκλέτες θυμάμαι να περιμένω πώς και πώς την Κυριακή για την ολοήμερη βόλτα … Στην διπλανή αλάνα δε μπορείς να πας κ μακριά ένα τρίχρονο παιδί με pw50 . Να περιμένω τα καλοκαίρια να φύγουμε στο Λιτόχωρο όπου πίσω από το σπίτι ο θείος μου είχε φτιάξει μία μικρή αυτοσχέδια πίστα Motocross αργότερα περίμενα την Κυριακή για την οικογενειακή βόλτα με τα μηχανάκια , στην αρχή αυτή η βόλτα κυρίως Λόγω ηλικίας περιοριζόταν στους επαρχιακούς δρόμους των τριγύρω χωριών καθώς μεγάλωνα μεγάλωνε και η ακτίνα της και η μοτοσυκλέτα μου.
Μεγάλωσα βλέποντας τους δικούς μου να ετοιμάζονται και να προετοιμάζονται για τα μεγάλα ταξίδια που κάνανε με τις μοτοσικλέτες, σκηνές εξοπλισμό service σε όλα αυτά ήμουνα εκεί παρών και ανυπομονούσα πότε θα έρθει και η σειρά μου να πάω και εγώ μαζί τους δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο μου “μακρινό” ταξίδι στην 22 πανελλήνια συγκέντρωση μοτοσυκλετιστών το 2003 στο Στόμιο τότε οδηγούσα ένα XT 600 το πρώτο όνειρο πραγματοποιήθηκε ήμουν και εγώ μαζί τους με τη δική μου μηχανή και η ΠΣΜ είχαν γίνει πλέον θεσμός για εμένα και την οικογένειά. Όταν κάθε παιδική ανάμνηση κ λαχτάρα περιστρέφεται γύρω από μία μοτοσυκλέτα καταλαβαίνεις πως δεν ξέρω άλλο τρόπο ζωής Πέραν της ζωής του μηχανόβιου. Μεγαλώνοντας όλο αυτό φούντωνε ξεκίνησα να πηγαίνω σε αγώνες σαν θεατής λάτρευα την ένταση τι μυρωδιά από τα λάστιχα οτιδήποτε είχε να κάνει με το μηχανοκίνητο το θαύμαζα και με εντυπωσίαζε επόμενο όνειρο να γίνω κομμάτι του μηχανοκίνητου αθλητισμού που αργότερα άρχισε να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου φιλοδοξίες όνειρα παρέες επιτυχίες και αποτυχίες όλα ήταν εκει.
Από ποια ηλικία θυμάσαι πως οι μηχανές σε κέρδιζαν περισσότερο;
Είχα την τύχη οπως σου είπα να γεννηθώ σε οικογένεια μηχανόβιων. το πρώτο μου μηχανάκι,Yamaha PW50 ήταν δώρο γενεθλίων όταν γινόμουν 3 ετών, καταλαβαίνεις πως δεν ξέρω να ζω χωρίς μηχανή είναι ένα κομμάτι της “φύσης” μου .δεν είχα άλλη επιλογή από το να λατρεύω τις μηχανές από τότε που θυμάμαι τον τον εαυτό μου (ίσως κ λίγο πριν).Δεν υπάρχει περίοδο με περισσότερο η λιγότερο ενθουσιασμό για αυτήν, η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την μοτοσικλέτα
Τι είναι αυτό που σου ζωντανεύει το πάθος σου για την μοτοσυκλέτα;
Η μοτοσυκλέτα είναι πάθος από μόνη της! Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα. Ένα κυριακάτικο “μαζεμα” τόση άνθρωποι με το ίδιο πάθος την ίδια ανάγκη. Ένα καλοκαιρινό βραδάκι. Η αναμονή για την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου. Η προετοιμασία. Το τριήμερο του αγώνα. Τα πάντα κάνουν την ανάγκη μου και το πάθος μου να ζωντανεύει. Αγαπώ τον τρόπο ζωής των μηχανόβιων, τον τρόπο ζωής μας. Οι μηχανές σου δίνουν ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοπεποίθηση, πίστη στον εαυτό σου. Μια ωραία διαδρομή, παρέα και δύο ρόδες, κάνουν την εβδομάδα που έρχεται πιο εύκολη, γεμίζεις. Έχεις προσέξει πως ανά τον κόσμο οι μηχανόβιοι στο δρόμο χαιρετούν ο ένας τον άλλον και ας μην γνωρίζονται, και ας μην ξανά συναντηθούν, και σε όλο το κόσμο ο χαιρετισμός είναι κοινός, αυτό τα λέει όλα.
Πέραν αυτού έτσι έχω μάθει να εκφράζω και να εκτονώνω κάθε μου συναίσθημα, αν είμαι Χαρούμενη αντανακλαστικα βγάζω μια βόλτα ,μια δοκιμή, τη μοτοσικλέτα, αν είμαι στρεσαρισμένη ,πιεσμένη στεναχωρημένη χωρίς να το σκεφτώ ανεβαίνω στη μηχανή όταν γυρίσω όλα είναι αλλιώς, είναι καλύτερα , είναι σαν ο αέρας που σε χτυπά να καθαρίζει το μυαλό. Οπότε κάθε τι στη ζωή μου είναι μια ευκαιρία για μια ακόμα βόλτα που αλλάζει τα πάντα και φουντώνει την ανάγκη μου να υπάρχει στη ζωή μου η μοτοσυκλέτα.
Έλενα Παντοπούλου γιατί Dragster και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Κυρίως γιατί σε αυτό το άθλημα, στη πραγματικότητα ανταγωνίζεσαι μόνο τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ τίποτα δε σου είναι αρκετό πάντα υπάρχει το λίγο ακόμα. Αυτή η παράνοια της λεπτομέρειας ήταν που με κέρδισε ! Δεν υπάρχουν περιθώρια να διορθώσεις το λάθος στο πέρασμα , περιμένεις το επόμενο. Δεν υπάρχει τέλειο πέρασμα πάντα θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι λίγο καλύτερα . Και παλεύεις με το χιλιοστό του δευτερόλεπτου . Αυτό το χιλιοστό που αν κάτι δε πάει καλά θα σε αφήσει άυπνο μέχρι τον επόμενο αγώνα.
Πως προκύπτει η βόρεια Ελλάδα να έχει περισσότερο γυναικείες παρουσίες στα Dragster ;
Πως προκύπτει το Dragster να ξεκίνησε από την Βόρειο Ελλάδα; Πιθανόν για τον ίδιο λόγο που ίσως να μην καταλάβουμε ποτέ.
Έλενα Παντοπούλου Ride Me Up πες μου για αυτή την μεγάλη παρέα γυναικών, την ιδέα δημιουργίας και τις δράσεις σας;
Ride me Upξεκίνησε και αυτό από τη Βόρειο Ελλάδα από την Χριστίνα και την Ευαγγελία και μεγάλωσε .Σκοπός να βρεθούν να γνωριστούν και να συνταξιδεψουν γυναίκες με κοινή αγάπη την μοτοσικλέτα.Ταξίδια λίγο πιο οργανωμένα που στόχο έχουν πέραν της διασκέδασης το δέσιμο και την εκπαίδευση της ομάδας .Ταξίδια με συνοδεία , event και σεμινάρια πάω στη μοτοσυκλέτα και την ασφαλή οδήγηση.
Πως είναι οι ισορροπίες μεταξύ αντρών και γυναικών στα Dragster; Στραβώνανε κάποιοι αν τους νίκαγες στην κόντρα;
Λόγω του τρόπου ζωής μου και της δουλειάς μου στο φορτηγό συναναστρεφόμουν κυρίως με το αντρικό φύλλο στα λημέρια του .Οι φίλοι μου κ οι παρέες μου είναι κυρίως άντρες λόγο κοινών ενδιαφερόντων. Μου ήταν κάτι πολύ οικείο, δεν αντιλήφθηκα ούτε αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα ή δυσκολία. Με αποκορύφωμα έναν αγώνα στη Ουγγαρία που είχα την 3 θέση ο συναθλητής μου με ανέβασε μαζί του στο πρώτο σκαλί του βάθρου δείχνοντας μου αποδοχή και σεβασμό. Όταν βλέπεις κάτι σοβαρά σε βλέπουν και οι άλλοι σοβαρά.
Έλενα Παντοπούλου τι είναι για σένα το Dragster;
Dragster σε μια φράση είναι: ομάδα, οικογένεια με έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Dragster είναι άγχος, πίεση, αποτυχία που σε πεισμώνει να φέρεις επιτυχία, είναι αδρεναλίνη. Συγκέντρωση. Είναι η ένταση στα pits γιατί ο πραγματικός αγώνας γίνεται εκεί και στη ταχύτητα με την οποία διορθώνονται όλα τα προβλήματα που μπορεί να τύχουν και γίνονται οι όποιες αλλαγές. Είναι τα βράδια που ξενυχτάς “φτιάχνοντας” το μηχανάκι, τα σχέδια της νέας αγωνιστικής περιόδου ,είναι η προετοιμασία , η διαδρομή για τον αγώνα, η ταλαιπωρία που έχει και αυτή την γλύκα της .Είναι οι ανεκτίμητες ώρες μετά τον αγώνα Dragster είναι Μια αγέλη με πάθος, που γίνεται τρόπος ζωής και πολύ εθιστικός.
Εκτός από οδηγός σε έχουμε δει να πιάνεις και το κατσαβίδι και το κλειδί, άρα είσαι και μηχανικός παράλληλα για τις ανάγκες του αγώνα. Πες μας λίγο τελικά τι αλλά χαρίσματα χρειάζεται ένας οδηγός αλλά πιο πολύ τι αλλά χαρίσματα κρύβει η πολυμήχανη Ελένη Παντοπούλου;
Αγαπώ το μηχανοκίνητο σε όλο του το φάσμα ένα κομμάτι του είναι και αυτό. Από μικρή με θυμάμαι να ψάχνω να ρωτάω να κοιτάω μου αρέσει να ασχολούμαι θέλω να μαθαίνω και νιώθω πιο σίγουρη όταν μπορώ να προετοιμάσω η να αλλάξω κάποια πράγματα μόνη μου στη μοτοσυκλέτα μου τόσο στον αγώνα όσο και στον δρόμο νιώθω πιο σίγουρη σε ένα ταξίδι να μπορώ να διορθώσω τυχόν απρόοπτα. Αλλά και στη καθημερινότητα μου στη δουλειά μου θέλω να μαθαίνω και μπορώ να φτιάξω πέντε πράγματα στο φορτηγό μου ,μου δίνει άλλη ασφάλεια . Πιάνουν τα χέρια μου και μαθαίνω γρήγορα ,ότι αγαπάς το μαθαίνεις . Ένας οδηγός Dragster πιστεύω χρειάζεται επιμονή, προπόνηση άγνοια κίνδυνου χρήματα και σωστούς ανθρώπους γύρω του γιατί χωρίς αυτούς δε γίνεται.
Έλενα Παντοπούλου πως βλέπεις τον χώρο του dragster σήμερα στην Ελλάδα;
Παρόλη την οικονομική κρίση , αν και το dragster όπως όλο το μηχανοκίνητο είναι ακριβό άθλημα ,το Dragster βρίσκεται σε ανοδική πορεία όσον αφορά τους αθλητές και τα οχήματα τους κάτι άκρως αντίθετο με την κατάσταση των υποδομών που είναι σχεδόν ανύπαρκτες δανεικοί χώροι με πασαλείμματα και πολύ ακριβό παράβολο συμμετοχής .όταν δεν υπάρχει μόνιμη εγκατάσταση καταλαβαίνεις πως δε γίνεται να χτιστεί και να υπάρξει κάτι σωστό. Οι δυνατές ομάδες αναγκάζονται να βγουν σε αγώνες εξωτερικού για να δουν αποτελέσματα. Είναι κ ένας λόγος που το Dragster δεν μπορεί να μαζέψει τον κόσμο από τους δρόμους αντίθετα και οι ίδιοι οι αθλητές αναγκαζόμαστε να βγούμε στο δρόμο για μια προπόνηση/δοκιμή πριν τον αγώνα γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Έλενα Παντοπούλου ποιος είναι αυτός (αθλητής, προπονητής, προσωπικότητα) που σε έχει επηρεάσει περισσότερο;
Όλοι μέσα σε αυτό το χώρο έχουν κάτι να σου δώσουν, κυρίως οι αθλητές. Όλοι κάτι θυσιάζουμε! Όλοι κάτι ρισκάρουμε και παλεύουμε ο καθένας με τον τρόπο του και τον χαρακτήρα του .κάθε αθλητής μπορεί να γίνει το κίνητρο μου παντού γύρω μου υπάρχει ένας λόγος να συνεχίσω…
Τι βάζεις παραπάνω από το άθλημα σου και την μοτοσυκλέτα;
Εμένα! Τη ζωή μου ,τους ανθρώπους μου, την ηρεμία μου ,τις καθημερινές απολαύσεις την ψυχική μου υγεία απλά τυχαίνει όλα αυτά να βρίσκονται και να με οδηγούν ακόμα πιο βαθιά στη μοτοσυκλέτα και στο dragster.
Έλενα Παντοπούλου ποια είναι τα δυνατά σημεία και οι αδυναμίες της;
Καταρχάς είμαι adrenaline junkie οτιδήποτε ακραίο κ επικίνδυνο με έλκει σα μαγνήτης. Είμαι άνθρωπος της λεπτομέρειας τελειομανής ψυχαναγκαστική και τα βάζω πολύ συχνά με τον εαυτό μου πότε δεν είμαι ευχαριστημένη. Αυτά τα ελαττώματα στο Dragster γίνονται προτερήματα ,γιαυτο το λατρεύω! Έχω πολύ υπομονή και πείσμα όταν μου λες δεν γίνεται πρέπει να βρω τρόπο να σου δείξω, πως γίνεται !
Όταν κάτι το αγαπώ θα βρω τρόπο και το dragster το αγαπώ, δεν τα παρατάω εύκολα.
Τα highlisghts ως σήμερα τις διακρίσεις σου και με τι μηχανή στα χέρια;
Ένα από τα πιο σημαντικά είναι για μένα ο πρώτος μου αγώνας το μπήκα για πλάκα στην τότε t.s 9.6 και έπιασα το χρόνο κατηγορίας 9.6 . Ήταν η αρχή του εθισμού. Στον τελευταίο αγώνα της χρόνια ’22 και πρώτο αγώνα για εμένα στην prostreet2 κατάφερα την 3η θέση στο βάθρο ανάμεσα σε θηρία με ένα hayabusa1340, stock συμπλέκτη κ 8.6 καθαρό outsider και όμως..! ένας αγώνας που θα μου μείνει αξέχαστος. Η κατηγορία μου είναι η true street μια κατηγορία με της περισσότερες συμμετοχές (γύρω στις 25) και αρκετά δύσκολη με όριο ελάχιστου χρόνου σήμερα το 9.0 αγωνίζομαι με Gsxr1000 και είναι 1000cc ! Με προσωπικό χρόνο το πολυπόθητο 9.1. Βρίσκομαι πάντα στη πεντάδα του πρωταθλήματος ,με το πρωτάθλημα το ’21 να είμαι πρώτη στη κατάταξη χάνοντας όμως για επαγγελματικούς λόγους των τελευταίο αγώνα έχασα κ το πρωτάθλημα 3η θέση 2017 Ουγγαρία, 1η θέση 2018 Ουγγαρία, 2η θέση 2019 Ουγγαρία. Αξέχαστος κ ένας αγώνας Σερρών όλα δείχνανε πως ήταν δικός μου έχασα το βάθρο γιατί έκανα χαμηλότερο χρόνο κατηγορίας 9.286 στην ts 9.3. Αυτό πόνεσε πολύ !
Έλενα Παντοπούλου τι χρειάζεται για να δημιουργηθεί ένας καλός αθλητής στον χώρο του Dragster;
Πάθος και αγάπη για το Dragster πείσμα υπομονή και δυνατό στομάχι η επιτυχία και η αποτυχία μπορεί να βρίσκονται μέσα στον ίδιο αγώνα. Άγνοια κινδύνου και Σωστούς ανθρώπους δίπλα ( μηχανικό , ομάδα) που είναι καταπληκτικός παράγοντας χωρίς αυτούς τους ανθρώπους δε γίνε να τα καταφέρεις η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το ταλέντο είναι κάτι που θα σε γλυτώσει χρόνο χρήμα και κόπο.
Ποιοι ή τι είναι αυτό που σε απογοητεύει συνήθως ως σήμερα στους αγώνες;
Οι άνθρωποι που στερούνται γνώσης και αγάπης για το Dragster και το βλέπουν μόνο σαν προσοδοφόρα επιχείρηση στις πλάτες των αθλητών. Εμείς οι αθλητές με την έλλειψη συνοχής και συσπείρωσης που ανεχόμαστε τα πάντα για την κ@υλα μας. Εμείς ήμαστε το Dragster και έχουμε δύναμη να αλλάξουμε το χώρο. Αυτά συνεπάγονται στη παντελή έλλειψη υποδομών τόσο αγωνιστικών όσο και προπονητικών, γιατί οι εγκαταστάσεις είναι αυτές που θα μάζευαν και τον κόσμο από τον δρόμο και τις κόντρες. Θα μπορούσαν να γίνονται περισσότερα event ,dragday, να διαφημιστεί το άθλημα και να ανέβει στη θέση που του αρμόζει γιατί ο κόπος το χρήμα και θέαμα που προσφέρει το αξίζουν. Αλλά τι να περιμένεις μόνο από μια πολιτεία που καταρρέει.
Έλενα Παντοπούλου που θα σε δούμε τη νέα χρονιά; Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Θα συνεχίσω σίγουρα το πρωτάθλημα στην t.s9 με τοGsxr1000είναι μια κατηγορία που με πεισμώνει και με τρελαίνει. και φέτος θα συμμετέχω και στην prostreet2 μεhayabusa1340let’s see. Στόχος είναι να μπορέσω να ακολουθήσω όσο περισσότερους αγώνες και στις δύο κατηγορίες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και έναν αγώναprostreet2 στην Ουγγαρίαεκεί οι αγώνες είναι σαν γιορτή του μηχανοκίνητου με πολλά παράλληλα event. Στην ΔΕΘ και άλλες έκθεσης με την Lukoil το μεγαλύτερο από τους χορηγούς μου και σίγουρα να μπορέσω να παρευρεθώ στοMotor Festival!!!
Με την ευκαιρία θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για το βήμα που μου δίνεις σε εμένα αλλά και σε όλους μας να προβάλλουμε την προσπάθεια και το άθλημα μας και για όσα κάνεις ώστε να προβληθεί και να διαφημιστεί επιτέλους το ελληνικό motorsport.
Τι συνιστά ένας “τέλειος αγώνας” για σένα;
Τέλειος αγώνας στο dragster δεν υπάρχει, αυτή είναι η φύση του πάντα “χωράει λίγο ακομα”(γέλιο) Το πιο σημαντικό είναι να πάμε και να γυρίσουμε όλοι ασφαλείς! Να μην υπάρχουν σπασίματα και ζημιές. Να μην μας τα χαλάσει ο καιρός και να έρθει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Είτε να σπάσει το ατομικό μου ρεκόρ είτε βάθρο ! Το καλύτερο θα ήταν κ τα δύο! Σίγουρα ένας από τους αγαπημένους μου αγώνες είναι ο περσινός στη Prostreet2 αναπάντεχος έντονος και επιτυχημένος.
Έλενα Παντοπούλου τι έχεις να πεις για το αυξανόμενο φαινόμενο με τις κόντρες στους δρόμους και το μήνυμα σου για τα τροχαία ατυχήματα;
Είναι κάτι που συνδέεται με όσα προανέφερα. Ο Δρόμος και η Κόλλα είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα! Η κόντρα στο δρόμο με το Dragster όσο όμοια και να μοιάζουν έχουν πολλές διαφορές τόσο στη φιλοσοφία όσο και στο τρόπο Οδήγησης. Οι κοντρακιδες δεν πάνε για να σκοτώσουν ούτε να σκοτωθούν. Αυτά γίνονται σε άδειους δρόμους τις πιο περίεργες ώρες που η κίνηση είναι αν όχι ανύπαρκτη σίγουρα μηδαμινή. Είναι ένα χόμπι που η έλλειψη υποδομών το καθιστά εν μέρει επικίνδυνο, κάθε χόμπι έχει το γήπεδο του τον χώρο του. Εμείς γιατί να μην έχουμε ένα χώρο και πρέπει να “δανειζόμαστε ” τους άδειους δρόμους; Όχι μόνο για κόντρα αλλά και για μια προπόνηση ενός αθλητή .οι αθλητές μόνο τον δρόμο έχουμε για να κάνουμε προπόνηση πριν τον αγώνα μας . Πιστέψτε με αν όλοι εμείς, αθλητές και κοντράκιδες είχαμε ένα χώρο προστατευόμενο με κάποιο ελάχιστο ποσό χρέωσης δε θα βγαίναμε ποτέ ξανά σε κανένα δρόμο.
Όσον αφορά τα ατυχήματα, ΝΤΥΘΕΙΤΕ !!! δεν είναι μόνο το κράνος, είσαι εκτεθειμένος από παντού και στα πάντα! το δέρμα σου στα 90χλμ στην άσφαλτο με ένα μακό;; Θα φτάσει το πλανιάρισμα μέχρι το κόκαλο σου αν είσαι τυχερός. Στα 150; χωρίς στολή; χωρίς προστατευτικά ; Dressed for the slide not for the ride στερούμαστε οδηγικής παιδείας και ευγένειας, κάτι που θα έπρεπε να χτίζεται στη σχολική μας ηλικία. Οι μοτοσικλέτες δεν υπάρχουν για τα υπόλοιπα οχήματα ΔΕΝ μας βλέπουν γιατί κανένας ποτέ δεν τους έμαθε να μας βλέπουν. Το ίδιο αντιμετωπίζω και στο φορτηγό, δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν δεν έμαθαν. Το γκάζι είναι γλυκό και όλοι θα το ανοίξουμε καλώς ή κακώς αυτή είναι η αγάπη μας αλλά εκεί που μας παίρνει και δεν μας παίρνει παντού.
Σε ευχαριστώ πολύ Μιχάλη Κοντιζά για την ευκαιρία να προβάλλω αυτό που αγαπώ!!!
