Τιμάμε σήμερα τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου, που εξοντώθηκαν με απάνθρωπο και αποτρόπαιο τρόπο πριν από έναν αιώνα από τους εθνικιστές του Κεμάλ. Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού είναι ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του περασμένου αιώνα, για το οποίο δεν έχει ακόμα αποδοθεί δικαιοσύνη και η αναγνώρισή του είναι ζητούμενο.
Τιμάμε συγχρόνως και εξαίρουμε τους ξεριζωμένους πρόσφυγες, που ξεκίνησαν μια καινούργια ζωή σε νέες πατρίδες διατηρώντας σε πείσμα των καιρών και συνθηκών τα ήθη, τα έθιμα του Πόντου και κατέκτησαν την δική τους σημαντική θέση στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.
Όλοι μας, πιστεύω, εδώ στην περιοχή μας νιώσαμε και μεταλάβαμε από το ιερό δισκοπότηρο των «Αλησμόνητων πατρίδων» του Πόντου, τον πόνο και τη θλίψη αλλά και μια αστείρευτη αγάπη για εκείνα τα ιερά χώματα. Όμως ο πόνος ξαναζωντανεύει αν δεν δικαιωθεί. Η μνήμη πεθαίνει αν δεν τροφοδοτείται. Η ιστορία επαναλαμβάνεται αν δεν αναγνωστεί με το σωστό τρόπο και με ιστορικά στοιχεία.
Αποτελεί ιερό χρέος η ανάδειξη ,η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι ένας διαρκής αγώνας όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το παρόν και το μέλλον. Ένα μέλλον που απαιτεί τη σταθερότητα, τη φιλική συμβίωση και την ειρήνη και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη συνεργασία των λαών. Οι νέες γενιές που έρχονται δεν πρέπει να ζήσουν γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και νέους ξεριζωμούς.
Αποτίνοντας φόρο τιμής στα θύματα της Γενοκτονίας στρέφουμε με ευλάβεια τη σκέψη μας σε όλους εκείνους που πιστοί στο χρέος τους απέναντι στην πατρίδα έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους .
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει και ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗ ΓΗ.
