Δεν είναι μόνο μία υπέροχη, μελωδική, και ενδιαφέρουσα γλώσσα η Ελληνική, είναι ταυτόχρονα βαθιά ιστορική, καθώς μαζί με την Κινεζική, είναι οι μοναδικές γλώσσες στον πλανήτη μεταξύ 6.500 γλωσσών, που υπάρχουν και μιλιούνται αδιάλειπτα εδώ και 3.500 χρόνια.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας που τιμήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου, εντυπωσιακά μάλιστα σε όλο τον κόσμο με ποικίλες εκδηλώσεις, αποτελεί αφορμή, για να αφουγκραστούμε, τον πολιτιστικό, ιστορικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό θησαυρό που έχουμε, αλλά και να αποδεχθούμε τις όποιες αλλαγές συντελούνται χωρίς φόβο και προκατάληψη.
Το CNN GREECE για το λόγο αυτό, συνάντησε την πιο κατάλληλη επιστήμονα για να συνομιλήσει για την πορεία, την ιστορικότητά της, τους ιδιωματισμούς και το μέλλον της ελληνικής γλώσσας: Την κυρία Νικολέττα Τσιτσανούδη Μαλλίδη – καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο παν. Ιωαννίνων, Συνεργάτιδα (Αssociate) Γλωσσολογίας στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και μέλος της Διεπιστημονικής Συμβουλευτικής Επιτροπής του Κέντρου στο Ναύπλιο, Ιδρύτρια του Διεθνούς Θερινού πανεπιστημίου.
Η μεγάλη προσφορά του λάθους στη γλώσσα μας
Στο βίντεο που ακολουθεί η καθηγήτρια κυρία Τσιτσανούδη Μαλλίδη, αναφέρεται εμφατικά στη βαρύτητα και ιστορικότητα της Ελληνικής Γλώσσας, στις αλλαγές που υφίσταται ενίοτε, αλλά και στα λάθη που κάνουμε όλοι μας, είτε στον προφορικό, είτε στον γραπτό λόγο, επισημαίνοντας, ότι «Το λάθος έχει μεγάλη προσφορά στη γλώσσα, ωστόσο, καθώς η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, σίγουρα συγχωρούνται τα όποια λάθη, επομένως όχι στην ενοχικότητα και στον αυτοπεριορισμό της γλώσσας». Σε ερώτηση ποια λάθη δεν θα συγχωρούσε, απαντά με αυθορμητισμό: «Το να μην μιλάει κάποιος από το φόβο μήπως κάνει λάθος».
«Είμαστε ο λαός που πήρε τους στοίχους από τους Νομπελίστες του και τους μετέτρεψε σε ζεϊμπέκικα και χασάπικα, ποιος άλλος το έχει κάνει αυτό;», επισημαίνει εμφατικά, προσθέτοντας ότι «είναι περήφανη για την ελληνική γλώσσα».
Αναφορικά με τις αλλαγές που έχει υποστεί η Ελληνική γλώσσα αλλά και η κάθε γλώσσα, η κυρία Τσιτσανούδη Μαλλίδη, επισημαίνει ότι «η γλώσσα διακρίνεται από το φαινόμενο της αλλαγής, τα «δάνεια» στις γλώσσες είναι απολύτως αποδεκτά, καθώς εξυπηρετούν την ανάγκη της επικοινωνίας. Και καθώς η κοινωνία αλλάζει, είναι εύλογο, να αλλάζει και η γλώσσα».
Πώς οι κρίσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλάζουν τη γλώσσα μας
Η συνομιλήτριά μας επίσης αναφέρεται και στις κρίσεις- μνημόνια, πανδημία, ενεργειακή, κλιματική, πληθωριστική- οι οποίες αλλάζουν καταιγιστικά μία γλώσσα, καθώς και στις διαλέκτους, στη ντοπιολαλιά και στα ιδιώματα,- κοινωνικός πλούτος μεν μιας γλώσσας- τα οποία δυστυχώς κινδυνεύουν να χαθούν.
«Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, και χειραγωγείται και χειραγωγεί», προσθέτει, επισημαίνοντας ότι αυτή τη στιγμή γίνονται σπουδαία πράγματα στα ελληνικά πανεπιστήμια για την καταγραφή και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας.
Αναφέρεται επίσης και στην κυριαρχία των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και πώς αυτά αλλάζουν την ελληνική γλώσσα.
Τέλος, η καθηγήτρια Τσιτσανούδη Μαλλίδη, καθώς είναι εμπνεύστρια και Ακαδημαϊκή υπεύθυνη του Διεθνούς Θερινού πανεπιστημίου, το οποίο εφέτος γιορτάζει τα 10χρονά του στη Βοστώνη τον ερχόμενο Μάϊο, επισημαίνει ότι στόχος της είναι να οικοδομήσει μία γέφυρα μεταξύ ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού με τα ΜΜΕ.
Μας καταθέτει ακόμη το εντυπωσιακό στοιχείο, πώς «Παιδιά από τις φαβέλες, μιλούν Αρχαία Ελληνικά με ερασμιακή προφορά… ». Πώς λοιπόν να μην είναι κάποιος κινητοποιημένος διαρκώς και σε εγρήγορση γι’ αυτόν τον θησαυρό που ονομάζεται Ελληνική Γλώσσα.
