Ξεκίνησε πριν λίγες εβδομάδες η ανάπλαση της Πλατείας Ελευθερίας που αποτελεί την μεγαλύτερη πλατεία της πόλης της Αλεξάνδρειας. Η ανάπλασή της ήταν πάγιο αίτημα τόσο των κατοίκων της περιοχής όσο και όλων των Αλεξάνδρινών καθώς αποτλεί έναν μέγαλο δημόσιο χώρο, ο οποίος για χρόνια τώρα ήταν ανεκμετάλλευτος.
Σκοπός την αρχιτεκτονικής μελέτης είναι η δημιουργία ενός δημόσιου αστικού χώρου, στον οποίο οι δηµότες θα µπορούν να χαλαρώσουν, να διαβάσουν, να περπατήσουν, να συναντηθούν µεταξύ τους, να ψυχαγωγηθούν.
Για το λόγο αυτό και προς αυτή την κατεύθυνση πρόκειται να επανασκευαστούν εκ νέου όλη η πλατεία, η οποία όταν ολοκληρωθεί θα είναι πραγματικά αγνώριστη.
Όπως μπορείτε να δείτε στο σχέδιο που φιλοξενούμε σήμερα στον ΠΟΛΙΤΗ ο αρχιτεκτονικός σχεδιασµός ξεκινά από έναν «κεντρικό κυκλικό χώρο» ο οποίος καταλαµβάνει το νοτιο-ανατολικό άκρο της πλατείας, αποτελώντας το σηµείο αναφοράς της πλατείας. Η έκκεντρη τοποθέτηση του προσδίδει µεγαλύτερη δυναµική στην όλη υλοποίηση, ενώ όλα τα στοιχεία που ακολουθούν διατάσσονται σε οµόκεντρες και ακτινωτές χαράξεις. Στην περιφέρεια του κυκλικού χώρου και στο ήµισυ αυτής, διαµορφώνονται κερκίδες, ενώ στο υπόλοιπο κυριαρχεί το υγρό στοιχείο. Η τελική του στάθµη είναι χαµηλότερη σε σχέση µε την υπόλοιπη επιφάνεια, προσδίδοντας µε αυτόν τον τρόπο µια αίσθηση «ιδιωτικού» χώρου, µακριά από τους θορύβους των παρακείµενων οδών. Το δάπεδο του χώρου αυτού επιστρώνεται µε µαύρο και λευκό µάρµαρο ακτινωτά και εναλλάξ.
Περιµετρικά και εκτός του κυκλικού χώρου, ως τµήµατα τοµών οµόκεντρων κύκλων διαµορφώνονται περιοχές, πρασίνου που ενσωµατώνουν παλαιά και νέα φύτευση, περιοχές ανοιχτές επενδεδυµένες µε χυτό βοτσαλωτό δάπεδο, άλλες µε ξύλινο δάπεδο, µε νερό αλλά και την υπάρχουσα παιδική χαρά για τους µικρούς χρήστες της πλατείας.
Σε κάθε πλευρά της πλατείας υπάρχει µία οριοθετηµένη είσοδος από τις οποίες ξεκινούν ευδιάκριτοι άξονες κίνησης των πεζών που όλοι τους καταλήγουν στον κεντρικό κυκλικό χώρο. Οι άξονες έχουν σφηνοειδή µορφή, επιστρώνονται µε µάρµαρο και αποτελούν προεκτάσεις των ακτίνων του κυκλικού χώρου.
Στο σύνολο της πλατείας δημιουργούνται άξονες κίνησης. Ο πρώτος άξονας κίνησης ενώνει τη βόρεια µε τη νότια πλευρά και στο µεγαλύτερο τµήµα του είναι σκεπασµένος µε ξύλινη πέργκολα και είναι υπενδεδυµένος µε ξύλινο δάπεδο. ∆ιασταυρώνεται µε δευτερεύοντα άξονα κίνησης ο οποίος διασχίζει περιοχή κυκλικού δίσκου µε λευκές κροκάλες ποταµού. Στο δεύτερο εγκάρσιο άξονα, ο οποίος είναι υπενδεδυµένος µε µάρµαρο, διαµορφώνονται πίδακες νερού δαπέδου. Ο τρίτος άξονας κίνησης στην ανατολική πλευρά της πλατείας, ο οποίος είναι επίσης υπενδεδυµένος µε µάρµαρο, διασχίζει κήπο µε αρωµατικά φυτά.
Κατασκευάζονται τρείς ρηχές δεξαµενές νερού σε δυο επίπεδα, οι οποίες ακολουθούν κυκλική χάραξη. Οι δύο τοποθετούνται στο εσωτερικό του υποβαθµισµένου κεντρικoύ κυκλικού χώρου. Η τρίτη δεξαµενή τοποθετείται απέναντι από τις κερκίδες στο επίπεδο της πλατείας. Στη δεξαµενή αυτή διαµορφώνονται πίδακες. Το νερό από το ψηλό στο χαµηλό επίπεδο πέφτει µε κρουνούς. Στη µια από τις δυο δεξαµενές που βρίσκονται στο επίπεδο του κυκλικού χώρου και συνορεύει µε παρτέρι πρασίνου το νερό κυλάει κατευθείαν από κρουνούς.
Ο επανασχεδιασµός της φύτευσης, ώστε να καταστεί πιο λειτουργική, βιοκλιµατική και συνεπής προς την ελληνική χλωρίδα.
Η νέα διαµόρφωση “ανοίγει” την πλατεία στους πολίτες, καταργώντας τα αυστηρά περιγράµµατα της υφιστάµενης κατάστασης. Η πρόσβαση πλέον γίνεται απρόσκοπτα από όλες τις πλευρές µε ειδικά διαµορφωµένες εισόδους.
