Άρθρο του Αθανάσιου Τσιάπλα
Όχι από τα μεγάλα λόγια, αλλά από τις σιωπηλές, καθημερινές καλές πράξεις που κάνουν οι άνθρωποι όταν κανείς δεν τους κοιτάζει. Όχι από μεγαλόπνοα, αφηρημένα οράματα που μένουν απλά οράματα, αλλά από τα απλά και αληθινά ιδανικά που φωτίζουν το μικρό τους κόσμο με αξίες όπως: αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, φροντίδα, ευθύνη.
Εδώ, στην Αλεξάνδρεια, έχουμε τέτοιους ανθρώπους. Πολλούς, περισσότερο από ότι φαντάζεστε.
Γνωρίζω αγρότες που σηκώνονται αχάραγα, όχι για να προλάβουν να βγάλουν περισσότερη δουλειά αλλά για να βοηθήσουν τον γείτονά τους. Γνωρίζω ανθρώπους στον ιδιωτικό τομέα που με έναν μισθό και χίλιες αγωνίες βρίσκουν τρόπο να σταθούν δίπλα σε έναν φίλο/η που δυσκολεύεται. Έχουμε παραδείγματα μαθητών που βρίσκουν και επιστρέφουν πορτοφόλια και αντικείμενα αξίας γιατί έτσι είναι μεγαλωμένοι και δεν το διαπραγματεύονται. Όλοι γνωρίζουμε τουλάχιστον μία νοικοκυρά που μοιράζεται το φαγητό της με τον μοναχικό ηλικιωμένο της γειτονιάς. Ποιός δεν γνωρίζει έστω και έναν εθελοντή που δεν περιμένει χειροκρότημα, γιατί ξέρει βαθειά μέσα του ότι η δύναμη της κοινωνίας κρύβεται στο “εμείς”; Ποιός δεν ξέρει έστω και έναν που έχει το αυτοκίνητό του γεμάτο ”σκουπίδια” γιατί επιλέγει να μην τα πετάει από το παράθυρο;
Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες. Ήρωες χωρίς κάμερες. Χωρίς μεγάλους σταυρούς, Ήρωες της καρδιάς και της συνείδησης. Ήρωες της καθημερινότητας της ζωής.Η Αλεξάνδρεια που ονειρευόμαστε δεν θα χτιστεί από έναν “ηγέτη-θαύμα”, ούτε από έναν νέο Μωυσή, ούτε από κάποιον που θέλει να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες, αλλά από κάποιον που βλέπει, τιμά και οργανώνει αυτή την έμπνευση της καθημερινότητας, που ακούει και δεν το παίζει ξερόλας και πανεπιστήμονας.
Έναν άνθρωπο που θα δώσει χώρο στους άλλους να δημιουργήσουν, να συμμετέχουν, να πιστέψουν ξανά ότι η μικρή πράξη, όποια και να είναι αυτή, έχει τεράστια δύναμη. Γιατί η αλλαγή δεν έρχεται με φωνές από τα δροσερά γραφεία του δήμου ούτε από τα προεκλογικά μπαλκόνια, αλλά από τους χώρους δράσης καθημερινών ανθρώπων, όταν κανείς δεν τους κοιτάζει.
Έτσι αλλάζουν οι κοινωνίες.
Όταν ξαναβρίσκουν τη φωνή τους μέσα από τους δικούς τους ανθρώπους. Όταν αντιλαμβάνονται ότι η συμμετοχή τους μέσα από τις πράξεις τους είναι ένα λιθαράκι στο κοινό καλό.
Έτσι αλλάζουν οι κοινωνίες, μέσα από τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας.