*Γράφει ο Βασίλης Κωνσταντινόπουλος MSc Στην Διοίκηση Μονάδων Υγείας
Αγρότες σε όλη τη χώρα δηλώνουν αποφασισμένοι να μην αποχωρήσουν. Ο προσχηματικός διάλογος δεν πείθει, η οργή μεγαλώνει και το ζήτημα πλέον αφορά την επιβίωση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στα μπλόκα. Όχι αποσπασματικά, όχι τοπικά, αλλά πανελλαδικά. Από τη Μακεδονία και την Ημαθία που ήταν οι πρωτεργάτες το μπλόκο Νησελίου και Κουλούρας που για ακόμη μία φορά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, μέχρι τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και την Κρήτη, οι αγρότες έχουν βγει στους δρόμους και στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ!!!.
Δεν πρόκειται για μια ακόμη διαμαρτυρία ρουτίνας. Πρόκειται για κραυγή επιβίωσης. Οι άνθρωποι που παράγουν τον πλούτο της ελληνικής υπαίθρου έχουν εξαντληθεί οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευτεί, οι τιμές παραμένουν εξευτελιστικές και η κρατική στήριξη είτε καθυστερεί είτε εξαφανίζεται μέσα σε μηχανισμούς που κανείς δεν ελέγχει πραγματικά.
Η Μακεδονία και η Ημαθία δεν είναι τυχαία μπροστάρηδες. Είναι περιοχές που έχουν μάθει να σηκώνουν βάρη, να πληρώνουν πρώτες και να δικαιώνονται τελευταίες. Οι αγρότες εδώ δεν είναι υποκινούμενοι· είναι αδικημένοι και βαθιά θυμωμένοι.
Ιδιαίτερη οργή προκαλεί ο ρόλος του ΟΠΕΚΕΠΕ. Επιδοτήσεις που κόβονται ή καθυστερούν χωρίς καθαρές απαντήσεις, λάθη που δεν διορθώνονται, παραγωγοί που βρίσκονται ξαφνικά εκτός πληρωμών χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Και όταν ζητούν εξηγήσεις, συναντούν σιωπή, μετάθεση ευθυνών και έναν μηχανισμό που μοιάζει να μην λογοδοτεί σε κανέναν. Μέσα σε αυτό το κλίμα, έρχεται και η περιβόητη εξεταστική να ολοκληρώσει την εικόνα της κοροϊδίας. Την ώρα που ο πρωτογενής τομέας στενάζει, η δημόσια συζήτηση εκτρέπεται σε ιστορίες με Ferrari, πολυτέλειες και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Ο κόσμος έξω πιστεύει και όχι άδικα ότι τα χρήματα έχουν φαγωθεί, ότι δεν υπάρχουν πλέον εκεί που έπρεπε να υπάρχουν, και ότι κάποιοι προσπαθούν να θολώσουν τα νερά αντί να πουν την αλήθεια. Η κυβέρνηση από χθες μετέφερε τον ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ ( Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), λες και αυτό ήταν το πρόβλημα, αφού οι «γαλάζιες ακρίδες» αποψίλωσαν τα πάντα και δεν λογοδοτεί κανείς ούτε κατάσχονται περιουσίες και μας «κοροιδεόυν στα μούτρα μας » με τα τζόκερ και τις δωρεές των φεράρι από τις μάνες τους .
Οι αγρότες, όμως, δεν τρώνε πια κουτόχορτο.
Στα μπλόκα σε όλη τη χώρα, αυτή τη στιγμή, δεν φαίνεται καμία διάθεση αποχώρησης. Οι εκκλήσεις της κυβέρνησης για «διάλογο» αντιμετωπίζονται ως προσχηματικές, ως μια προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος και να σπάσουν τα μπλόκα. Είναι φανερό ότι υπάρχει η ελπίδα πως με τις γιορτές των Χριστουγέννων, την οικονομική πίεση και την κόπωση, οι αγρότες θα αναγκαστούν να φύγουν.Αυτή η εκτίμηση, όμως, είναι επικίνδυνα λανθασμένη.
Γιατί τα αιτήματα των αγροτών δεν είναι υπερβολικά. Είναι απολύτως αναγκαία. Και αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι – κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα και κοινωνία – είναι ότι εδώ δεν μιλάμε μόνο για την επιβίωση των αγροτών. Μιλάμε για την επιβίωση της ίδιας της Ελλάδας.
Δίπλα στους αγρότες βρίσκονται οι αλιείς, οι κτηνοτρόφοι, οι μελισσοκόμοι, όλοι όσοι κρατούν ζωντανή την ελληνική παραγωγή. Όλοι αυτοί που σήμερα νιώθουν εγκαταλελειμμένοι, αύριο μπορεί να έχουν εξαφανιστεί.
Όπως ξεκάθαρα επισημαίνει και ο Κυριάκος Βελόπουλος, χωρίς πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει οικονομία, δεν υπάρχει ανεξαρτησία, δεν υπάρχει Ελλάδα. Αν χαθεί ο αγρότης, αν χαθεί ο αλιέας, αν χαθεί ο κτηνοτρόφος, τότε η χώρα θα μετατραπεί σε έναν τόπο εισαγωγών, εξαρτήσεων και φτώχειας.
Το μήνυμα από τα μπλόκα είναι καθαρό:
ή θα ικανοποιηθούν ουσιαστικά τα αιτήματα, ή η σύγκρουση θα βαθύνει.
Γιατί αυτός ο αγώνας δεν είναι συντεχνιακός.
Είναι αγώνας επιβίωσης.
Και χωρίς αυτούς που παράγουν, δεν θα υπάρχει Ελλάδα.
Βασίλης Κωνσταντινόπουλος
Πολιτευτής