Η πρόταση για σύσταση διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, με χρονικό ορίζοντα τεσσάρων μηνών και στόχο τη διαμόρφωση μιας εθνικής αγροτικής πολιτικής για τις επόμενες δεκαετίες, ανοίγει επιτέλους μια συζήτηση που η χώρα είχε ανάγκη εδώ και χρόνια.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι απλό, αλλά βαθιά πολιτικό:
Μπορούμε να καταλήξουμε σε έναν σταθερό, τεκμηριωμένο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τον πρωτογενή τομέα, πέρα από κυβερνητικές θητείες και πελατειακές λογικές;
Ο αγροτικός τομέας δεν αντέχει άλλο την αποσπασματικότητα. Το κόστος παραγωγής, οι ενισχύσεις, η διαχείριση των υδατικών πόρων, η κλιματική αλλαγή και η διεθνής ανταγωνιστικότητα δεν είναι ζητήματα που λύνονται με πρόχειρες παρεμβάσεις ή επικοινωνιακές εξαγγελίες. Απαιτούν θεσμική σοβαρότητα, συνέχεια και εθνική ευθύνη από όλα τα κόμματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η διακομματική επιτροπή μπορεί να αποτελέσει χώρο ουσιαστικού διαλόγου. Όχι αναπαραγωγής στερεοτύπων, αλλά σύνθεσης απόψεων με βάση δεδομένα και πραγματικές ανάγκες της ελληνικής γεωργίας.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) δεν είναι απλώς ένα σύστημα επιδοτήσεων. Είναι εργαλείο στρατηγικής. Είναι ευκαιρία για αναδιάρθρωση της παραγωγής και μετάβαση σε ένα πιο ανθεκτικό και βιώσιμο αγροτικό μοντέλο.
Μέτρα όπως η ενίσχυση των θερμοκηπιακών καλλιεργειών, η ευφυής γεωργία, η απονιτροποίηση, τα οικολογικά σχήματα, οι παρεμβάσεις για βιώσιμη διαχείριση εδαφών και υδάτων μπορούν να μειώσουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της γεωργίας, να προστατεύσουν τη γονιμότητα των εδαφών, να αυξήσουν το αγροτικό εισόδημα μέσω στοχευμένων πρακτικών και –το σημαντικότερο– να συνδέσουν την παραγωγή με την επιστήμη και την καινοτομία.
Ως γεωπόνος, υποψήφια διδάκτωρ στην ενεργειακή αξιοποίηση αγροτικών υπολειμμάτων, κάτοχος μεταπτυχιακού στην εθνική στρατηγική του νωπού ροδάκινου και εκ νέου μεταπτυχιακή φοιτήτρια στα θέματα ανθεκτικότητας, τρωτότητας και κλιματικής αλλαγής, πιστεύω ακράδαντα ότι ο σχεδιασμός της αγροτικής πολιτικής δεν μπορεί να γίνεται χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση.
Προέρχομαι από έναν αγροτικό νομό, την Ημαθία. Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι οι ανάγκες δεν είναι ίδιες παντού. Γι’ αυτό και κάθε σοβαρή εθνική στρατηγική οφείλει να βασίζεται σε δεδομένα, έρευνα, αξιολόγηση ανά περιοχή και παραγωγικό σύστημα.
Ας το πούμε απλά: Η ΚΑΠ πρέπει να αξιοποιείται ουσιαστικά και όχι ευκαιριακά.
Η διακομματική επιτροπή θα έχει πραγματική αξία μόνο αν θέσει ρεαλιστικούς στόχους, αν εργαστεί με επιστημονικά εργαλεία και αν καταλήξει σε μετρήσιμα αποτελέσματα. Αν το πετύχει, μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για μια εθνική αγροτική πολιτική με διάρκεια, αξιοπιστία και προοπτική. Ο πρωτογενής τομέας αξίζει περισσότερα από διαχείριση κρίσεων. Αξίζει σχέδιο. Και τώρα είναι η στιγμή.
